Japońska szkoła, dzieciaki mniej więcej jak nasi szósto-ósmoklasiści, tradycyjnie znajdzie się tam paczka narwańców łobuziaków, tradycyjnie także grupka dziewczyneczek przyjaciółeczek - jak wszędzie.
Prym w paczce łobuziaków wiedzie Shoya Ishida, trochę bezczelny, trochę zwariowany, mocno egoistyczny i często bezkrytyczny. Ma się za ważniaka.
Zbijała z tropu sposobem snucia opowieści, brakiem dialogów, niemożnością (zrazu) określenia głównego bohatera. Słowem, jest to powieść tak różna od tego, co zwykle czytam, że długo się za nią zabierałam, a raczej wgryzałam. I póki to ja chciałam czytać, kulało.
%20Komikslandia.pl.png)
To historia z przyszłości. Ziemia zniszczona, opuszczona przez ludzi wystrzelonych gdzieś w inne miejsce w kosmosie, żeby odpoczęła i się zregenerowała. Wciąż jednak pozostaje kolebką ludzkości i są tacy, który do niej tęsknią, choć nigdy jej nie widzieli.
Powieść fantasy z rozmachem przenosi nas do świata wojen, intryg, ciemnych interesów, kasyn, oszustw i tym podobnych. Plus magowie. Plus narkotyki. Jeszcze miłość (trudna, dodam). O, zapomniałabym o tajemnicach z przeszłości i pragnieniu zemsty. Czytaliście Niecnych Dżentelmenów? BTW, ta seria jest dalej nie skończona, helou! Od razu mi się skojarzyło - łotrzykowskie fantasy, z mnóstwem, naprawdę mnóstwem nieprawdopodobnych twistów.
